My  hart is vol van verlange ,

my gemoed loop oor van smart..

Ek is die eensame gevangene

van die alleen stap op die laaste stuk pad

My uurglas loop elke dag sneller leeg.

Hoop is min , geen tyd vir ‘n nuwe begin..

En tog , met elke dagbreek bly ek beweeg ,

wil steeds nie opgee , al maak dit nie sin..

Die hunkering bly onverpoosd knaag ,

smagtend na iemand , ‘n maat , aan my sy.

Hierdie foltering ,  onsigbare mag wat my jaag ,

selfs in diepe slaap nodelose om te vermy..

As ek tog net aanvaarding kan kan kry !

Rustig wag op God se eindplan vir my !